Irina se deziba la muller que conoxie
portiando denzima a suya filla
Fa tiempo que ban plegar dende o suyo pais,
las beigo toz os diyas per asti.
Siempre las beigo marchar enta o zentro comerzial
rechirando en os pozas d'a basuera.
Y a chen de arredol guella como recullen cartons,
an chitar-sen chuntas per ista nuei
Ya son aintro d'o fosquizo carreron
ban mirando lo suyo esdebenidero
Natacha, se dize a zagala d'Irina
per bels diyas no conoxio a su pai
L'aimor per a suya mai li fa meter-se feliz
pue'star que gue torne a arreguir
Oh! nunca plebe prou en iste mar
Oh! nunca plebe prou en iste mar de suenios
No dixa de prexinar, como a Natacha aduyar,
no li agana beyer-la plorar
Bellas monedas en as mans no aduben ta mercar
dos billetes ent'a felizidat
Ya son aintro d'o fosquizo carreron
ban mirando lo suyo esdebenidero
Solenca per a ziudat, Irina ya se morio
Natacha nunca no dixo de luitar
As remeranzas tornar a o suyo corazon,
glarimas prenzipian a cayer
Oh! nunca plebe prou en iste mar
Oh! nunca plebe prou en iste mar de suenios